2013, സെപ്റ്റംബർ 15, ഞായറാഴ്‌ച

എന്റെ സന്ദീപിന്‌



പ്രിയ സന്ദീപ്....  നിന്റെ കൺകളിലെ
ധൈര്യത്തിന്റെ ജ്വാല
എന്നിടനെഞ്ചിലഗ്നിയായി പടരുന്നു.
നിന്റെ ഹൃത്തിലെ ത്യാഗം
എന്നെ അമ്പരപ്പിക്കുന്നു.
പെറ്റമ്മതൻ കീർത്തി വാനോളമുയർത്തിയ മകനേ!
നിന്നെ കൊതിക്കാത്ത അമ്മമാരുണ്ടോ ?
നിന്റെ ചിറകിൻ കീഴെ
മയങ്ങാൻ വെമ്പാത്ത പെങ്ങൾമനമുണ്ടോ ?
നിന്നെ വാഴ്ത്താത്ത സോദരരുണ്ടോ?
നിന്നിലഭിമാനംകൊള്ളാത്ത
പിതാക്കന്മാരുണ്ടോ ?
നിന്നെ പ്രകീർത്തിക്കാത്ത
കുഞ്ഞിളം ചുണ്ടുകളുണ്ടോ ?
പ്രിയ സന്ദീപ്....നീ അറിയുന്നുവോ ?
ഞാൻ നിന്റെ കാമുകിയാണ്‌
എത്രയോ രാവുകളിൽ
എന്റെ സ്വപ്നമാന്തോപ്പിൽ വെച്ച്‌
നമ്മൾ സംവദിച്ചിരിക്കുന്നു
നിന്റെ വാക്കുകളിൽ മുഴുവനും
ഭാരതാംബയായിരുന്നുവെങ്കിൽ
എന്റെ വാക്കുകൾ മുഴുവനും
നിനക്കുവേണ്ടിയായിരുന്നു.
പ്രിയ സന്ദീപ്..... നീ അറിയുന്നുവോ ?
ഞാൻ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു...
ഞാൻ മരിക്കുവോളം
നിന്നെ ഇടനെഞ്ചിൽ സൂക്ഷിക്കുകയും
നിന്റെ ഗീതം വാനോളം പാടിനടക്കുകയും
നിന്നെ മാത്രം സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യും
ഇതെന്റെ സഫലപ്രണയം....

2013, സെപ്റ്റംബർ 13, വെള്ളിയാഴ്‌ച

എന്റെ സമ്മാനം



നിന്റെ ഓരോ പുഞ്ചിരിയിലും
പകൽപ്പൂക്കൾ കൊഴിയുന്നത്‌
വേദനയോടെ ഞാൻ നോക്കിനിന്നു....
ഇന്നലെയോളവും രാക്കിളി പാടിയിരുന്നത്‌
നിന്നെക്കുറിച്ചായിരുന്നുവെന്ന്‌
ഇന്നെനികോർക്കുവാനേ വയ്യ.
എന്റെ രാസ്വപ്നങ്ങളെയും
പകൽക്കിനാക്കളെയും
ഒരുപോലെ കൊല്ലുന്ന നിനക്കായി
ഞാനൊരു സമ്മാനം കരുതിവെച്ചിരിക്കുന്നു
എനിക്കായ് മിടിക്കുന്ന നിന്റെ ഹൃദയത്തെ
എനിക്കു ഞെരിച്ചു കൊല്ലണം
എന്റെ നല്ല സ്വപ്നങ്ങൾക്കുവേണ്ടി,
എന്റെ രാക്കിളിയുടെ പാട്ടിനും
പകൽപ്പൂക്കളുടെ പുഞ്ചിരിക്കും വേണ്ടി
നിന്റെ മരണമാണ്‌
ഞാൻ നിനക്കു നൽകുന്ന
എന്റെ സമ്മാനം.......

2013, സെപ്റ്റംബർ 5, വ്യാഴാഴ്‌ച

ഇന്നലെ, ഇന്ന്


ഇന്നലെ, ആ മരുഭൂവിൽ
ആത്മരാഗത്തിന്റെ വർഷമേഘമായ്
നീ പെയ്തിറങ്ങിയപ്പോൾ
ഞാനേറെ സന്തോഷിച്ചു
കാരണം, എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ പോലും
മഴയെന്നതെനിക്കന്യമായിരുന്നു.
എന്നാൽ, ഇന്ന്‌,
ഈശീതീകാരിണിക്കുകീഴെ
നിന്റെ കരവലയത്തിൽ
ഞാൻ കരയുന്നു.......
കാരണം, നിന്നിലെ ചൂട്‌
എന്നെ ചുട്ടെരിക്കുന്നു.